Δεν θα ασχοληθώ εδώ με τους δειλούς που θεωρούν μερικές δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους, στην πλειοψηφία γυναικόπαιδα, απειλή τρομερή της Ελληνικότητας μας. Το περάσαμε αυτό το διαγώνισμα πολλές φορές, την τελευταία φορά μάλιστα κράτησε και τέσσερις αιώνες και ήταν απείρως πιο πολλοί και κρατούσαν γιαταγάνια. Ας αφήσουμε αυτούς τους φόβους για άλλους λαούς.

Για μένα τα σύνορα της Ελλάδας, του Ελληνικού Κόσμου, δεν είναι μόνο αυτά με τα συρματοπλέγματα και τις γραμμές πάνω σε χάρτες, είναι και άλλα, πάντα κάπου εκεί έξω στον κόσμο, άυλα, των μεγάλων ιδεών… με κάποια γλυκά φαντάσματα να τα φυλάνε ακόμα. Τα διαπέρασαν  βάρβαροι πολλοί και άλλοι μες στις ομίχλες των καιρών… και γύρισαν πίσω μιλώντας Ελληνικά. Αυτά τα σύνορα ας φυλάξουμε παιδιά αυτούς τους δύσκολους καιρούς, αφήνοντάς τα να περάσουν και μέσα από τις καρδιές μας, γενναίοι όπως πάντα, στις Θερμοπύλες αυτών των καιρών.